The free trade externality

Neoclassical economists will tell you that, invariably, free trade is a good thing. If there’s a barrier to trade between any two parties anywhere in the world, everyone would be better off with its removal. That’s not necessarily so. Often it is, but I present here a case for where and when protection is necessary for trade to lead to a universally good outcome.

Following a somewhat paradoxical Enlightenment result known as comparative advantage economists will point out that even if one party is better at everything than another, so long as they have different natural efficiencies they benefit from specializing. For example if Italy can produce both wheat and wine better than England, but Italy is better at wine than wheat and England the opposite, it will be to their mutual benefit if they specialize so Italy produces only wine, England only wheat, and they trade. At a basic level, the model holds.

New categories

Friends, I’ve decided to focus this blog more clearly by categories so that those of you who want to follow only some of my writings, on economics say, can do so easily. I’ve added RSS feeds by category.

The main category is “Economics and Moral Philosophy” because that is how I see the subject. For me, a technical and dry tratment of economics is of no value. My more applied thoughts on leadreship, design, and other businesslike topics are under “Business, Design, and Software”. I see these two categories as an oeuvre with some aspiration to stand the set of time. The “Commentary and Politics” category is ephemeral, and I may delete what becomes too dated. Posts on Greece and the Eurozone crisis are in Commentary.

As always it gives me great pleasure to reach people with this blog. Thank you for your readership.

Είναι επικίνδυνος ή αναγκαίος ο ΣΥΡΙΖΑ?

An unusual blog post in Greek about the suitability or otherwise of the socialist SYRIZA party for governance. I think it’s what Greece needs. Translate this badly with Google.

Το παρακάτω ακολουθέι απο μια συζήτηση με τον πατέρα μου, που λέει περίπου τα παρακάτω (συνοπτικά):

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος γιατί διακατέχεται απο αριστερές επαναστατικές ή λαικίστικες ιδέες που δεν ταιριάζουν στην εποχή μας ή δεν είναι δυνατόν να τις εφαρμόσει η Ελλάδα όταν περιβαλλόμαστε απο μια άκρως καπιταλιστική Ευρώπη που απαραίτητα μας στηρίζει. Αν βγεί λοιπόν θα κάνει κινήσεις τύπου Αντρέα ή τίποτα ή χειρότερες τυχοδιωκτικές ζημιές.

Η απάντησή μου:

Οι δυο παραμετροι που προσδιορίζουν την κίνηση της Ελλάδας ειναι το πρωτογενές έλλειμα/πλεόνασμα, αν δηλαδή μπορούμε να ζήσουμε τον εαυτό μας, και οι προσδοκίες των Ελλήνων για το πώς θέλουν και φαντάζονται τη χώρα αυτή και το μέλλον.

Οσον αφορα το πρωτογενές έλλειμα:

Όλη τη σύγχρονη περίοδο το Ελληνικό κράτος δε μπορούσε να συλλέξει αρκετά χρήματα για τα έξοδα του και κάλυπτε το κενό με κάποιου είδους πληθωρισμό: Έκδοση χρημάτων, υποτίμηση της δραχμής, ή δανεισμό (έκδοση ομολόγων) χωρίς να υπάρχει πρόθεση ή προοπτική αυτο το “χρέος” να επιστραφεί ποτέ. Έτσι κάνει και η Αμερική. Τα ομόλογα των χωρών κατα κανόνα ανακυκλώνονται και αυξάνονται αενάως. Οι πρώτες δυο μέθοδοι έκλεισαν με το ευρώ, και τα ομόλογα δούλευαν μέχρι το 2008 οπότε τα χτύπησαν οι επενδυτές και τα επιτόκια εκτινάχτηκαν.